Καλοσύνη, το παραθύρι της αγάπης

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; Είναι μία ή πολλές;

Πώς μπορώ να αγαπήσω και να αγαπηθώ;

Στη θέα του σήμερα, πολλοί από εμάς τρομάζουμε, καθώς οι συνήθειες και η έλξη

για πράγματα που δε μας ωφελούν, δυναμώνουν συν τω χρόνω.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που απέλπιδα χρησιμοποιούν τη λέξη #αγάπη

διαρκώς, μία ένδειξη που μπορεί να καταδείξει την απουσία της.

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; Είναι μία ή πολλές; Πώς μπορώ να

αγαπήσω και να αγαπηθώ; Για να δώσουμε μία #απάντηση, αρκεί να

αναλογιστούμε πως ένα τόσο δυνατό αίσθημα που επιθυμούμε να

βασιλέψει στις καρδιές όλων, έχει παρανοηθεί και παρεξηγηθεί με την

εξάρτηση.

Η ανάγκη για την έκφραση και την εμπειρία της αληθινής αγάπης επιχειρεί

ορισμένες φορές να αναπληρώσει το χαμένο εσωτερικό κενό, μέσα από

βιαστικές και εφήμερες σχέσεις. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είμαστε

στον δρόμο, αλλά χάσαμε την #πυξίδα.

Ο λόγος που διστάζουμε να αγαπήσουμε καταρχήν τον εαυτό μας και

κατόπιν τους άλλους δεν είναι μόνο οι αρνητικές εμπειρίες.

Συχνά οι πεποιθήσεις μας ή οι προσδοκίες, προκαλούνε απώλεια της

στοιχειώδους καλοσύνης σε απλά, καθημερινά θέματα που είναι η

προϋπόθεση για μία αξιαγάπητη ζωή.

Η #καλοσύνη είναι σταθμός και μαζί και #οιωνός. Είναι μία αρετή που μας

προφυλάσσει από την κακοποίηση της λέξης αγάπη. Είναι η αρετή που

εξασφαλίζει τη σχέση της αγάπης με το σεβασμό και την αποστασιοποίηση.

Γιατί η υγιής, ατόφια #αγάπη είναι στον πυρήνα της μία και #μοναδική. Είναι

η αγάπη ψυχής προς ψυχή, ανεξάρτητα από τους ρόλους, τα πιστεύω, το

φύλο ή την εθνικότητα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από στιγμές καλοσύνης και

ανθρωπιάς και το νήμα της αγάπης θα ξετυλιχθεί για να μας ελευθερώσει

από κάθε παρεξήγηση και αυταπάτη.

Άσκηση Διαλογισμού:

Ας εστιαστούμε στην καλοσύνη… Με τις σκέψεις μας… οδηγούμαστε σε

έναν ήσυχο εσωτερικό κόσμο… Σε έναν κόσμο πλασμένο από σοφή

ουδετερότητα… από γαλήνη… Αυτός ο κόσμος περιέχει το σιωπηλό

υπόβαθρο της καλοσύνης… Θυμάμαι στιγμές καλοσυνάτες… θυμάμαι να

χαμογελώ χωρίς αντάλλαγμα… είμαι ένα ον γεμάτο καλοσύνη…

Διατηρώντας αυτό το όραμα και στάση, ο νους ηρεμεί και η καλοσύνη

γεννάει τη γενναιοδωρία και τη αγάπη… Είμαι η γαλήνη, είμαι μία ψυχή

πλήρης… γίνομαι η αγάπη…