Η εσωτερική σιωπή, το αντίδοτο του Άγχους.

Όλοι μας έχουμε την εμπειρία του άγχους.

Στη μία ή την άλλη στιγμή της ζωής το άγχος ομολογουμένως επισκέπτεται τους πάντες, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, περιβάλλοντος, θρησκευτικών πεποιθήσεων ή εθνικότητας.

Όταν είμαστε εξοικειωμένοι με τη φύση του άγχους, μπορούμε να θωρακίσουμε τον εαυτό μας, όπως θωρακίζουμε τη σωματική μας υγεία από τις διάφορες ασθένειες.

Τι συμβαίνει όταν έχουμε άγχος και τι είναι τελικά το άγχος;

Το άγχος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σημάδι πόνου, ένα #σύμπτωμα που το καλύτερο είναι να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του. Για να καλλιεργήσουμε πνευματικά αντισώματα, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε πως το άγχος δεν είναι κάτι #φυσικό, ούτε και φυσιολογικό.

Κατέληξε να θεωρείται #φυσιολογικό, καθώς στο πέρασμα του χρόνου εξασκηθήκαμε καλά στο να αποδεχόμαστε την παρουσία του. Διαφορετικά γιατί να θέλουμε να το αποβάλλουμε; Επιπλέον, αν η θεραπεία ήταν απλή χαλάρωση ή κάποιες διακοπές, δεν θα είχαμε ήδη απαλλαγεί από αυτό;

Σταδιακά, μάθαμε να αγχωνόμαστε ολοένα και συχνότερα, ολοένα και ευκολότερα, προβάλλοντας δικαιολογίες και αρεσκόμενοι στην οκνηρή στάση του θύματος. Νομίζοντας ότι η λύση είναι κάπου έξω από εμάς, ξεχαστήκαμε και αγκυλωθήκαμε πνευματικά στο στάδιο της άγνοιας.

Όπως και στην περίπτωση του οργανισμού το #αντίδοτο χρειάζεται να δράσει άμεσα στη βάση της γνώσης, έτσι και εσωτερικά, χρειάζεται να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, τι μας συμβαίνει και τα απαραίτητα βήματα για τη #θεραπεία. Διαφορετικά συνεχίζουμε να αρκούμαστε στην ανησυχία ως φροντίδα, στην αγωνία ως ενδιαφέρον, στην αμφιβολία εξερεύνηση και στο άγχος αναγκαίο κακό.

Ωστόσο, όταν αλλάζουμε τη στάση μας γινόμαστε αποδοτικότεροι, αφού τα αποθέματα της νοητικής μας #ενέργειας δεν σπαταλιούνται σε γρήγορες σκέψεις, αλλά σε εστιασμένη και αμεσότερη απόδοση.

Προκειμένου να κατευθύνουμε τη ζωή αντί να την ελέγχουμε κυνηγώντας το ρολόι του χρόνου, ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στη σιωπή και η ψυχή θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για το ακριβές αντίδοτο.